Brussel was de hele week in het nieuws. Als lege stad waarin het straatbeeld werd gedomineerd door militairen en pantserwagens. Zo wil ik Brussel niet zien. Daarom nu mijn ode aan deze prachtige stad, vol bijzondere plekken en mooie herinneringen.

PLACE DE BROUCKERE

In de jaren tachtig kwam ik vaak in Brussel. Logeren bij mijn nichtjes die daar woonden. We kamden heel die stad uit en we gingen naar de film. In cinema El Dorado, aan de Place de Brouckere zagen we in 1985 precies die films die je destijds gezien moest hebben als puber:

DESPERATELY SEEKING SUSAN

THE BREAKFAST CLUB

ANCIENNE BELGIQUE

Neem vanaf de Place de Brouckere de straat in zuidelijke richting en je komt al snel bij de Ancienne Belgique, ofwel de AB, het belangrijkste poppodium van Belgie. Een leukste uitjes op het gebied van live muziek in de Benelux is een nacht in de AB. Ga bij voorkeur overdag al naar Brussel en neem een hotel. Einde van de middag al een pintje drinken in het gezellige AB cafe, waar je ook heel lekker kunt eten. Vroeger kwam je er met een beetje geluk Jari DeMeulemeester tegen, de oprichter en voormalige directeur van de AB, een zeer kleurrijke figuur. Ook grote kans dat je de programmatoren Herman en Kurt even ontmoet. Na de show doorzakken in de levendige uitgaanswijk rondom de AB en de volgende ochtend nog een paar uurtjes slenteren door Brussel. Het sneuvelt te vaak in de overvolle agenda, maar het blijft een goed idee. Aan deze concerten in de AB heb ik de beste herinneringen:

THE STROKES (2002)

INTERPOL (2004)

LE FALSTAFF

Om de hoek bij de AB vind je Le Falstaff, een cafe uit 1903 in oogstrelende Art Nouveau-stijl. Het is groot, je treft er alle soorten publiek en het is bijna altijd open. Je kunt hier voor de lunch een croque monsieur, garnalenkroketten of een vol-au-vent (pasteitje) nemen, je kunt hier dineren of diep in de nacht oesters en champagne bestellen, zoals wij deden na het concert van The Strokes.

FRITLAND

Een paar deur verderop eet je de lekkerste frieten van Brussel bij Fritland. Zo voelt dat tenminste, want ik heb niet alle Brusselse frieten gegeten om deze uitspraak te verifiëren. It will do anytime: als lunch, als snelle hap als je vlak voor een concert in Brussel arriveert en als late night snack na een avondje AB.

CIRIO

We verplaatsen ons naar de andere kant van het Beursgebouw, dat ligt tussen deze twee cafe’s: Le Falstaff en Cirio. Dit cafe bestaat zelfs al sinds 1886. Van die cafe’s met een traditie van meer dan 100 jaar, je ziet er nog maar weinig, dus laten wij ze koesteren.

THE COLLECTOR

Tweedehands platen kopen kan ook heel goed in Brussel. Een paar deuren verderop bij Cirio vind je The Collector, zo’n winkel waar ik altijd wel wat vind. Ik kocht er zelfs ooit een plaat van Bobbejaan Schoepen, daar zit ook nog een verhaal aan vast.

BOBBEJAAN SCHOEPEN

In 2007 was ik in de AB voor de Zamu Awards, een soort Belgisch Edisongala. Er werden de hele avond prijzen uitgereikt aan hippe acts als Admiral Freebee en Hooverphonic. Traditiegetrouw werd aan het einde van de avond de lifetime achievement award uitgereikt aan een coryfee uit de Belgische muziekgeschiedenis. Dat werd deze avond de cowboy, volkszanger, moppentapper en pretparkeigenaar Bobbejaan Schoepen. Het werd een onvergetelijk optreden van de toen 88-jarige Bobbejaan. De hipsters uit de Belgische muziekindustrie kwamen zich na afloop zelfs bij ons Nederlanders verontschuldigen voor deze genante vertoning, maar wij vonden het geweldig. Om het af te maken kocht ik de volgende dag deze plaat. Een plaat waarop alcoholmisbruik ten koste van het gezin schaamteloos wordt gepromoot in nummers als Weer Een Café en Een Kerel Die Niet Drinken Kan (wordt nooit een kastelein).

DE GROTE MARKT

Je moet natuurlijk altijd naar de Grote Markt, het mooiste plein van de Benelux. Niet alleen zo mooi vanwege de sierlijke gevels en vanwege al dat bladgoud, maar ook vanwege zijn beslotenheid, waardoor de intimiteit van dit plein bijna voelt als een kamer. In Nederland zie je dat zelden, daar komen bijna altijd brede straten uit op pleinen. De beslotenheid van de Grote Markt doet denken aan die van Spaanse pleinen als de Plaza Mayor in Madrid en in Salamanca.

BEENHOUWERSSTRAAT

Zuid-Europa begint in Brussel. Dat zie je in de Beenhouwersstraat, nabij de Grote Markt, met bijna alleen maar restaurants en terrassen, waar de kreeften uitbundig liggen te stralen in de vitrines. Het is een tourist trap waar je voortdurend wordt aangeklampt door fanatieke proppers die proberen je hun restaurant in te lokken, maar ik hou er van.

MANNEKEN PIS

In een straatje aan de andere kant van de Grote Markt vind je deze beroemde attractie. Hoe krijg je het verzonnen, een beeld van een mannetje dat staat te pissen, gebaseerd op een of ander lulverhaal dat hij hiermee een grote stadsbrand zou hebben geblust. Er zijn inmiddels meerdere verhalen over wat dit beeld precies zou betekenen. Geert van Istendael schreef zelfs een biografie over Manneken Pis. Hij trekt in elk geval nog dagelijks horden toeristen. In de winkels rondom Manneken Pis kon je de meest uiteenlopende soorten souvenirs van hem kopen. Mijn favoriet was de Manneken Pis kurkentrekker. Helaas zag ik bij mijn laatste bezoek aan Brussel dat de meeste souvenirwinkels zijn vervangen door chocolaterieën.

ARLEQUIN

Tegenover Manneken Pis is weer een goede platenzaak. Ook bij Arlequin vind ik altijd wel wat en ook niet al te duur. Zo kocht ik hier ooit voor een zacht prijsje de Elvis Presley-box The Complete 50s Masters.

GOUPIL LE FOL

En om de hoek vinden wij Weer Een Café, om met Bobbejaan Schoepen te spreken. Maar dan wel een heel speciale. Goupil Le Fol is een uitdragerij, een wijnbar met meerdere kamertjes vol kunst en kitsch en een plafond vol platen, waar altijd en alleen maar Franse chansons worden gedraaid. Een heerlijke plek.

HORTA

We verlaten het centrum voor een wandeling van ongeveer 20 minuten naar Brussel-Zuid. Daar staat dit huis van de Brusselse Art Nouveau-architect Horta, nu een museum. Wat een revolutionair gebouw moet dit zijn geweest in 1901. Na jaren van ne0-classicisme, met zijn strenge regels en zijn symmetrie, ineens dit speelse gebouw. Horta was de Brusselse vertegenwoordiger van de Art Nouveau, een stroming die rond 1900 de wereld veroverde. Het interieur is ook prachtig, een omweg waard.

STRIPMUSEUM

Van Horta is ook het gebouw dat nu dienst doet als Stripmuseum. De Belgische strip is groot en Kuifje is de allergrootste, zie hier de raket uit zijn album Raket Naar De Maan, zoals te zien in dit leuke museum. Dankzij hem wilde ik zelf ook een reporter met een kuif worden. Ik meende me te herinneren dat er een stripboek van Kamagurka bestond met een de geweldige titel Witlof From Brussels, maar daar kan ik helaas niets van terugvinden.

ATOMIUM

Vanuit het centrum een verre buitenpost, maar wel een mooie: Het expo-terrein waar in 1958 de wereldtentoonstelling plaatsvond. Ik ben blij dat ik hier ben geweest in de jaren 80, nog voor de renovatie. je zag er toen een tentoonstelling over de toekomst van de techniek, vanuit het perspectief van 1958. Een soort retro-futurisme. De vitrines waren soms bruin beslagen, de plakletters van de toelichtende teksten zaten er niet meer allemaal op en de roltrappen in de buizen die de bollen met elkaar verbinden, klonken alsof ze werden aangedreven door roestige fietskettingen.

VORST NATIONAL

Nog een buitenpost: Vorst Nationaal, een grote concertzaal, formaat Ahoy Rotterdam. Ik zag er verschillende shows, maar de meest memorabele was die van MC Solaar in 1994. Deze rapper was een superster in de Franstalige wereld en dat zag je in een stampend uitverkochte Vorst, die ook nog eens werd belegerd door honderden jongeren zonder kaartje. Ik vond dit destijds het concert van het jaar, met Franstalige raps die woord voor woord worden meegerapt door een multicultureel publiek, zoals je nu ziet bij concerten van Kendrick Lamar. Zijn grote hit en beste nummer was Qui Seme Le Vent Recolte Le Tempo:

BRUSSELS BY NIGHT

De twee mooiste liedjes over Brussel tot besluit. Brussels By Night van Raymond van het Groenewoud is eigenlijk een onmogelijk nummer. Die tekst, met sommige regels in het Engels, dat kan eigenlijk niet, maar op een of andere manier komt Raymond er mee weinig en pakt hij er heel overtuigend de sfeer van een nacht in Brussel. In bovenstaande video maakte iemand er een clip bij met een nachtrit door de stad. Brussels By Night was de titelsong van de gelijknamige film van Marc Didden, een road movie uit de jaren 80 over de Brusselse zelfkant, in zijn geheel te zien op YouTube:

JACQUES BREL

Tot slot keren we terug naar de plek waar dit blog begon: de Place de Brouckere. Die wordt in dit prachtige lied bezongen door de grootste zanger die Brussel ooit heeft gekend: Jacques Brel.

Tot zover mijn ode aan die heerlijke stad Brussel. Een stad waar die terroristen natuurlijk met hun poten van af moeten blijven.